Geçtiğimiz yıl eşim, Google Earth gezintilerinin birinde Datça, Bördübet’te ormanın içinde gizlenmiş bir yer keşfetti. “İnternet ve telefon çekmiyor. Yaşasın, çalışamayacaksın” diyerek ilk rezervasyonu büyük bir keyifle yaptırdı.
Club Amazon’a vardığımızda eşimin cenneti bulduğunu anladık. 2015’in son bayram tatilinde yine soluğu Amazon’da aldık. Bir kez daha ne kadar doğru bir karar verdiğimizi düşündük.
Büyük otellerin soğukluğu ve açık büfelerin tadı tuzu olmayan çeşitliliği bu diyarlarda yok. “İnsanın” kalbine, ruhuna dokunan özel bir ortamda özel insanların cennetlerini paylaşma gayreti var.
1980’li yıllarda TRT’nin spikerlerinden Güneş Tecelli ve Eşi Çiğdem Tecelli’nin tesadüfen keşfettiği “cenneti” başkalarıyla da paylaşma isteğinden doğuyor, “Amazon”…
Sonrasında oğulları Cengiz ve Kaan anne-babalarının hayalini bugün aynı heyecanla sürdürüyor. Bu yıl Güneş Bey, bayram tatiline gittiği için kendisini görme şansımız olmadı, ama Amazon ekibi onun ve eşinin heyecanıyla çalışıyordu.
Amazon, adının hakkını veren bir yer. Burada doğanın kanunları geçiyor. Bütün planlar, doğanın ruhuyla eş zamanlı olarak yapılmalı. Yoksa tatsız sürprizlerle karşılaşırsınız.
Gün batımı etkinliği için hazırlandık. Araçla tepelere çıkıp güneşin batışını izlemeye can atıyorduk ki bulutlar izin vermedi. Ya da yine araçla Bekar Koyu’na yüzmeye gidecektik, ancak birkaç gün önce yağan yağmur yolu berbat hale getirmişti.
Amazon’un araçları yöreye uygun olmasına rağmen saplanma tehlikesi vardı. Biz gidemedik ama diğer konuklar, “Kevgir” adlı tekneyle yüzmeye gitti. Kevgir ile geçen sene de bu yılda da birer kere denize açılmanın mutluluğunu yaşamıştık. Onun için orman yolunu izleyerek denize gitmeye karar verdik.
Yolunu seç!
Burada denize ulaşmanın iki yolu var. Ya kanoya binip dereyi ya da orman içindeki patikayı takip edeceksiniz. Biz her iki yolu da deneyimledik. Derenin içinde kanoyla ilerlemek de ormanın içindeki patika da bambaşka öğretileri içinde barındırıyor. Suyun ritmini anlamadan yol almak kolay değil. Ormanın ruhuna selam vermeden ilerlemek de…
Amazon, keşif yolculuğu gibi… Çoğu kez de yaşam gibi… Emek vermeden güzelleşmiyor.
Özgürlüğe açılan pencereden baktım
Az ya da küçük olanın kıymetini anlamanıza da yol açıyor. Biz iki yıldır çingene arabalarında kalıyoruz. Çocukluğumda seyrettiğim filmlerdeki çingenelerin serüvenlerini yaşamama yol açıyor. İçine çift kişilik yatağın yanı sıra iki tane tek kişilik yatağı, lavabo ve tuvaleti de sığdırmayı başarmışlar. Tavan şeffaf ve istendiğinde açılıp kapanabiliyor. Yatağa uzandığımda ağaç dallarının arasından yıldızları ve ayı izlemek özgürlüğe açılan bir pencere gibi sanki!
Sincaplarla yaşam
Herkesin evinin önünde küçük çitlerle belirlenmiş bir bahçesi var. Hamak, şezlong, masa, dört sandalyesi, çiçekleri ve asırlık ağaçlarıyla küçük olanın içi dolu değerini anlatır gibi… Hamağa uzandığımda sincapların hızla daldan dala atlamalarını seyretmek hayatımda ilk kez deneyimlediğim bir durumdu. Benim gördüğüm sincaplar televizyon ekranıyla sınırlı kalıyordu. Animasyon, çizgi film ya da belgesel görüntüleri… Kozalakları nasıl ele geçirdiklerine ilk kez tanık oldum.
Geçmiş ve gelecek şu anda…
Burada zaman durmuş gibi. Tarih neymiş, saat kaçmış, hiç önemi yoktu. Eşim, yıllardır Amazon’daymışız gibi hissettiğini söyledi. Bense sonsuza kadar burada kalacakmışız gibi hissettiğimi anlattım.
Odun ateşinin cazibesi
Tatsız tuzsuz yemekle hiç karşılaşmadık. Kütür kütür salatalıklar, çocukluğumun tadındaki domatesler ve yeşiline doyamadığım maydanozlar baş tacım oldu. Cemil Usta, her 5 çayında birbirinden güzel kekler yaptı. Odun ateşinde pişen çayın yanında iyi gitti.
Ruhum doyunca…
Ekibin hepsi son derece ilgili, ama hepsinden önemlisi içtenlikleri yetiyor. Mesela Zeki Bey, son kontrolleri yapmadan asla odayı teslim etmiyor. Önce onun içine sinmesi lazım. Boş tabakları alırken Mine Hanım, o kadar komik bir söz söylüyor ki yüzünüze gülümseme yayılıyor. Seher Hanım, yemek servisi yaparken tebessümüyle yemeğinizi tabağa dolduruyor. Keyfimce yedim, ama önce bu değerli insanlar sayesinde önce ruhum doydu.
Çılgın tavuk ailesi
Bütün alanda yüzü aşkın tavuk, horoz ve civciv aileleri yaşıyor. Çok çılgın tavuklar! Her yerdeler. Konukların ikramlarına hiç “hayır” duruşu sergilediklerini görmedim. Ağaçların dallarına çıkıp bazen oralarda tünüyorlar.
Komik oyunmuş!
Tatlı suyla tuzlu suyun buluştuğu koyda denize girdik. Denizin altında dibe vuran güneş ışıkları ahenkle dans ediyordu. Balıklara eşlik edip bol bol yüzdük. İpek gibi tenimizi kaplayan suyla bütünleştik. Kendimce bir ara oyun geliştirdim. Ellerimi uzatıp bir ışığa odaklandım, paletimle hızlanıp o ışığa yetişmeye çalıştım. Sanki yetişebilirmişim gibi… Belli bir mesafeyi kat ettikten sonra ışığa yetiştiğime inandım. Ellerimle ışığı tuttum, kalbime götürdüm. Artık ışık benim kalbimdeydi. İçimde dansına devam edebilirdi. Bu oyunu eşimle kızıma alattığımda çok güldüler ve “komik” olduğumu söylediler. Bence çok güzel bir oyundu!
Gerçekten komik yer
Amazon, aynı zamanda komik bir yer. Bazen bakıyorsunuz ağacın birinde asansör butonu var, “uzaya gider” diye yazıyor üstünde. Ödemeyi yapacağınız yerde “Cellat” yazan bir tabela asılı… Ya da bahçede tuvaletin içine dikilmiş çiçeklere hayran kalabiliyorsunuz.
Neyi büyütürsek Amazon’da ortaya çıkıyor
Yaşamı, sanırım çoğu kez çok ciddiye alıyoruz. Hırslarımız, gündelik yaşamın stresini yüklenip bizleri bambaşka bir yola götürüyor.
Amazon’da ise insan sadece kendisiyle karşılaşabilir. İçimizde neyi büyüttüysek o daha fazla gözle görünür hale geliyor, burada.
Yeniden İzmir’e dönmemize az kaldı. Bir kez daha Amazon, bizleri dönüştürdü, kendi içimize bakmamızı sağladı. Gelecek yıla kadar Çam ve Sığla ağaçlarının birbirine karışan kokularını, kıymetli insanlarını, derenin, denizin seslerini, dünyanın yuvarlak olduğuna inanmamı sağlayan gökyüzünü çok ama çok özleyeceğim.
“Cenneti” bulan Çiğdem – Güneş Tecelli çiftine, onların hayalini yaşatmak için emek veren oğullarına ve değerli ekiplerine bizleri de kabul ettikleri için sonsuz şükranlarımla…
Ruhun şaad olsun Çiğdem Tecelli, cennetin sağlam ellerde…